Argentinië

21-22 febr. Mendoza

Op zondag lassen we een bijtankdag in......de kids zijn erg moe en ook wij vinden het wel lekker om (wederom) een dagje te relaxen. We zijn het park in geweest en aangezien het zondag is zijn er veel mensen op de been. Jade, Jasmijn en ik volgen een dansklasje ;D en we wandelen lekker door de mooie omgeving. In de middag, na onze siësta -wie die ooit bedacht heeft, briljant!- gaan we terug naar het park. Er is een kindertheatervoorstelling en we worden met trommels en vlaggen ontvangen. Eddie heeft chips en lekkere ranja geregeld dus het is 1 groot feest. De kinderen kijken hun oogjes uit en klappen driftig met de andere kinderen mee!


Op maandag rijden we naar Tupungato: Bodega Salentein ligt in deze regio, hoog in het Andesgebergte. Wijn behoort wereldwijd tot ons cultureel erfgoed. De egyptenaren, de grieken en de romeinen hadden ieder een god die symbool stond voor de wijn. Ook de christenen maakten (maken!) dankbaar gebruik van de wijn.
Nu zijn we in de tempel der wijnen.



Schitterende locatie, rondleiding en jawel, proeverij in de wijnkelder!!! Salentein was hoofdleverancier van de wijn op de bruiloft van prins Willem Alexander en Maxima.
Terwijl wij lekker de wijnen proeven en genieten van de diverse aroma´s, zitten de kids braaf te kleuren. Het is ons gegund :D






Aangezien we bij terugkomst in Mendoza niet meteen een hostel kunnen vinden, besluiten we om na 9 dagen de prachtige omgeving Mendoza te verlaten en de nachtbus naar Salta te nemen. We leveren snel de auto in, gaan pinnen en vertrekken in allerijl naar de busterminal. Gelukkig zijn er nog tickets beschikbaar en zijn we all set to go.....tot Eddie ontdekt dat hij zijn pinpas is vergeten in alle haast :( balen. Je krijgt hier eerst je geld, dan je bonnetje en dan je pas pas. Na een telefoontje om de pas te blokkeren kunnen we gaan........

19 en 20-2 Ischigualasto

Vanuit Uspallata naar onze volgende bestemming gereden, San Agustín de Valle Fértil.......uren rijden zonder tegenliggers, berg op, berg af (na 50 keer enthousiast ´joepie, achtbaan´ is het voor Jade en Jasmijn ook wel klaar), en eenmaal in een dorpje beland, is het zoeken naar borden welke kant je op moet. We volgen de route van de legende, Difunta Correa Shrine (Vallecito), gekenmerkt door de inniemienie kleine kapelletjes met rode vlaggen en flessen water. De legende gaat als volgt: een vrouw, Deolinda Correa, liep in de civiele oorlog in 1840 met haar overleden man dwars door de woestijn voordat zij zelf uiteindelijk bezweek door uitdroging, verhongering en uitputting. Zij werd uiteindelijk gevonden met haar zoontje aan haar borst: hij
overleefde de tocht. Men laat nu nog steeds flessen water en geld achter bij de kapelletjes die langs de route staan die zij heeft afgelegd, om haar dorst te lessen.

Eenmaal in het stadje aangekomen is het op zoek naar een hostel en lekker zwemmen. Het is 38 graden en we hebben er een lange reis op zitten. De kids worden al echte nomaden, voor 7,5 uur autozitten draaien ze hun handjes niet meer om :D. Ze vermaken zich samen prima, verzinnen spelletjes met niet aanwezige dobbelstenen en kleuren heel wat af. Fijn, want na tig keer ik zie ik zie wat jij niet zie, ben ook ik wel toe aan een pauze.

De volgende ochtend in alle vroegte naar Ischigualasto, een natuurpark 77 km verderop. Het is gelukkig 10 graden minder warm vandaag, dat maakt het een stuk aangenamer om in het park te zijn!

We hebben prachtig uitzicht op de diverse rotsformaties, allen weer anders gekleurd. Er zijn vele roofvolgels, mara´s, enorm grote cactussen, we zien eenaantal grijze vossen, guanacos en vicuña´s (wilde neven van de lama).

Er zijn veel mooi gekleurde en gevormde steentjes dus de kinderen vermaken zich ook goed met het vinden ervan en het leggen van figuren.
In het park zijn in het verleden diverse fossielen gevonden van dinosaurussen van 180 miljoen jaar oud.