zondag 9 februari 2020
10 februari 2010
We beginnen de reis goed :). Onze bagage is kwijt. Tja, we waren er een beetje op voorbereid, het is niet de eerste keer dat het ons gebeurt. Maar dit keer zou het toch anders gaan? 2010, inchecken via internet, labels met barcodes, je kent het wel. Een ander antwoord dan ´wij weten niet waar uw bagage is, geen idee´ kan verwacht worden. Helaas, verwachtingen hebben leidt niet tot een andere uitkomst! Dus met onze handbagage en rugdrager met zwemspullen en pampers op weg naar de eerste bestemming Iguazu Falls.
Eenmaal in ons hostel blijkt dat we ook niet veel meer nodig hebben deze eerste dag. We kunnen lekker zwemmen in een prachtige omgeving en bijkomen van de lange reis. De meiden hebben het onwijs goed gedaan, Jade heeft heerlijk geslapen en Jasmijn heeft zich goed vermaakt tot het moment van instorten. Toegegeven, een korte broek/rokje en slippers zouden heerlijk zijn bij bijna 40 graden, maar wellicht komt daar vandaag (en anders mañaña) verandering in!
dinsdag 27 april 2010
Tchau Brazil
17 t/m 26 april
Op zaterdag 17 april vertrekken we vanuit Paraty naar Ilha Grande. Elke dag lekkere caparinia's en vis, kreeft, krab en inktvis, klaargemaakt in bananenbladeren of kokosmelksaus. Gelukkig heb ik de laatste 2 dagen van ons verblijf op het eiland ook weer een beetje mijn eetlust terug en kan ook ik genieten van het heerlijke eten aan het strand.
De finale van de Braziliaanse cup waarbij de Flamengo's in het befaamde Maracana stadion spelen laat Eddie op 18 april noodgedwongen -met toch wel wat pijn in zijn hart- aan zich voorbij gaan....het gaat een stuk beter met mij, maar fysiek ben ik nog niet in staat om voor mezelf en de meiden te zorgen. Ai, wat een foute timing! We maken er een gezellige dag van, wat de pijn ietwat verzacht ;).
We hebben regelmatig een boottaxi genomen naar verschillende baaien en stranden. Onderweg hebben we zwaardvissen en dolfijnen gezien en tijdens het snorkelen zeepaardjes en schildpaden! Op het strand Lopes Mendes, waar het witte zand voelt als poedersuiker en kraakt als sneeuw onder je blote voeten is de zee perfect voor de meiden om in te spelen; het is lang ondiep en de zee is er rustig. Ze genieten van het water, het zand, de zon en alle aandacht. Ook zijn er aapjes in de bomen aan het strand!
(Lopes Mendes)
(Aan het strand bij Lopes Mendes)
(Zonsondergang tijdens onze boottocht terug naar Ilha Grande)
Na 6 heerlijke dagen strand, vertrekken we op vrijdag 23 april naar Rio om onze laatste dagen in zuid amerika door te brengen. We hebben een fantastisch hotel (lekker decadent) áán de Copacabana, inclusief geweldig uitzicht vanaf ons dakterras met heerlijk zwembad (en een ongelooflijk uitgebreid ontbijt waarbij je, mocht je willen, verloren kilo's er zo bij eet met taart en toeven slagroom in de ochtend).
Op het strand voor ons hotel werd een voetbalwedstrijd gespeeld waarbij flink muziek gemaakt werd (samba, drum); Jasmijn en Jade dansten uitbundig mee en vonden de wedstrijd geweldig (wat muziek al niet kan doen).
Op zondag nemen we de kabelbaan naar Pao de Acucar. Vanuit hier hebben we een wijds uitzicht over Rio. Helaas staat Cristo Redentor in de stijgers, dit o.a. naar aanleiding van de aardverschuiving een aantal weken geleden. Vervolgens gaan we naar Ipanema beach om van de zonsondergang te genieten. Jasmijn is inmiddels in slaap gevallen op mijn schoot, maar Jade speelt nog lekker in het zand terwijl Eddie en ik de lucht langzaam zien vekleuren naar vuurrood. Prachtig!
(Uitzicht over Rio vanuit Pao de Acucar)
(Ipanema beach)
Eddie en ik eindigen onze reis op het dakterras met een heerlijke prosecco om te toosten op de geweldig mooie reis die we hebben mogen maken, op de grote avonturen en ook juist de kleine intense momenten met elkaar!
(Uitzicht vanuit ons balkon over de Copacabana)
Tchau Brazil, Adiós South America
Op zaterdag 17 april vertrekken we vanuit Paraty naar Ilha Grande. Elke dag lekkere caparinia's en vis, kreeft, krab en inktvis, klaargemaakt in bananenbladeren of kokosmelksaus. Gelukkig heb ik de laatste 2 dagen van ons verblijf op het eiland ook weer een beetje mijn eetlust terug en kan ook ik genieten van het heerlijke eten aan het strand.
De finale van de Braziliaanse cup waarbij de Flamengo's in het befaamde Maracana stadion spelen laat Eddie op 18 april noodgedwongen -met toch wel wat pijn in zijn hart- aan zich voorbij gaan....het gaat een stuk beter met mij, maar fysiek ben ik nog niet in staat om voor mezelf en de meiden te zorgen. Ai, wat een foute timing! We maken er een gezellige dag van, wat de pijn ietwat verzacht ;).
We hebben regelmatig een boottaxi genomen naar verschillende baaien en stranden. Onderweg hebben we zwaardvissen en dolfijnen gezien en tijdens het snorkelen zeepaardjes en schildpaden! Op het strand Lopes Mendes, waar het witte zand voelt als poedersuiker en kraakt als sneeuw onder je blote voeten is de zee perfect voor de meiden om in te spelen; het is lang ondiep en de zee is er rustig. Ze genieten van het water, het zand, de zon en alle aandacht. Ook zijn er aapjes in de bomen aan het strand!
(Lopes Mendes)
(Aan het strand bij Lopes Mendes)
(Zonsondergang tijdens onze boottocht terug naar Ilha Grande)
Na 6 heerlijke dagen strand, vertrekken we op vrijdag 23 april naar Rio om onze laatste dagen in zuid amerika door te brengen. We hebben een fantastisch hotel (lekker decadent) áán de Copacabana, inclusief geweldig uitzicht vanaf ons dakterras met heerlijk zwembad (en een ongelooflijk uitgebreid ontbijt waarbij je, mocht je willen, verloren kilo's er zo bij eet met taart en toeven slagroom in de ochtend).
Op het strand voor ons hotel werd een voetbalwedstrijd gespeeld waarbij flink muziek gemaakt werd (samba, drum); Jasmijn en Jade dansten uitbundig mee en vonden de wedstrijd geweldig (wat muziek al niet kan doen).
Op zondag nemen we de kabelbaan naar Pao de Acucar. Vanuit hier hebben we een wijds uitzicht over Rio. Helaas staat Cristo Redentor in de stijgers, dit o.a. naar aanleiding van de aardverschuiving een aantal weken geleden. Vervolgens gaan we naar Ipanema beach om van de zonsondergang te genieten. Jasmijn is inmiddels in slaap gevallen op mijn schoot, maar Jade speelt nog lekker in het zand terwijl Eddie en ik de lucht langzaam zien vekleuren naar vuurrood. Prachtig!
(Uitzicht over Rio vanuit Pao de Acucar)
(Ipanema beach)
Eddie en ik eindigen onze reis op het dakterras met een heerlijke prosecco om te toosten op de geweldig mooie reis die we hebben mogen maken, op de grote avonturen en ook juist de kleine intense momenten met elkaar!
(Uitzicht vanuit ons balkon over de Copacabana)
Tchau Brazil, Adiós South America
woensdag 14 april 2010
Brazil
Back among the living......het is even geleden dat we de site hebben bijgewerkt en dat heeft 2 redenen: in de pampas hadden we geen internet en ik ben 2 weken ziek geweest (10 dagen hoge koorts, diarree, 8 kilo´s lichter, ingeteerd op zelfs mijn spieren en pijn aan de oogspieren en de oogkas en 0,0 energie) met als dieptepunt een 2-daagse ziekenhuisopname 4 dagen geleden. Omdat ik zo verzwakt was hebben ze me aan het infuus gekoppeld en dat voelde heerlijk ;D. Ik ben op vanalles getest, denque, malaria, nogmaals denque en malaria en uiteinlijk bleek dat ik in iedergeval een fikse urineweg infectie heb. Na een paar zakken antibiotica mocht ik na een hele lange avond, nacht en dag op een houten brancard, terug naar het hotel en sindsdien ben ik langzaam herstellende, maar het heeft er lichamelijk ingehakt. Waar ik eerst met gemak beiden meiden tilde kan ik nu niet eens 1 van hen tillen, erg frusterend. Het waren dus pittige weken, voor ons allemaal. Jasmijn heeft een blaasontsteking gehad en gelukkig troffen we een Nederlandse arts die ons kindvriendelijke antibiotica voorschreef en Jasmijn herstelde al snel. Eddie die druk met de meiden was en zich zorgen maakte om mij en mij verzorgde en in de tussentijd dingen moest regelen, de meiden die rustig moesten doen omdat mama ziek is en voor mezelf omdat ik absoluut op een donkere plek zat. Nu braaf tweemaaldaags mijn antibiotica nemen en dan komt het vast allemaal weer goed.
Iedereen bedankt voor de positieve energie en reacties!
(Met dank aan Eddie, de ramptoerist)
Maar we hebben zeker ook leuke dingen te melden :)!!!!!
Het vervolg van onze reis......
27 maart-17 april
Vanuit Santa Cruz regelen we tickets naar Quijarro en de volgende dag steken we, nog net op tijd, lopend de grens over naar Brazilie. De mensen achter ons krijgen te horen dat ze morgen de eerste zijn.....
Het is even schakelen dat het lastig is om je verstaanbaar te maken. Eddies Spaans is redelijk, ik kan het redelijk verstaan, maar ons Portuguees is belabberd. Het lijkt op elkaar, maar toch ook totaal niet. Het kost allemaal wat meer moeite maar de volgende dag zijn we op weg naar het zuiden van de Pantanal.
Het is een prachtige omgeving en de kids genieten van het zwembad bij de pousada. 1 middag gaan we paardrijden; groot feest voor de kinderen. Na een uur bedenkt Jasmijn dat ze ook voleerd genoeg is en haar eigen paardje kan rijden net als Jade :D. Jade geniet van het paardrijden en wijst in de tussentijd allerlei dieren aan die ze ziet. Mooi!!
(gordeldier)
We hebben onder andere een anaconda gezien,2 kleintjes en 1 van ongeveer 3m. Deze gele anacondas kunnen 9 meter worden en de zwarte maar liefst 11 meter.
Ook hebben we de maned wolf gezien (raar dier dat meer op een vos op stelten lijkt dan op een wolf), en de Giant Otter (ongeveer 1.80 meter en kan 32 kg wegen); lijkt qua omvang meer op een zeehond enorm.
(Giant otter, als je dubbelklikt dan zie je het nog beter)
Overal om je heen vliegen vogels, in allerlei kleuren en grootte. Ook prachtige papegaaien; als de zon erop schijnt terwijl ze vliegen komen al hun kleuren prachtig tot hun recht, je ziet ze al van ver.
Vanuit hier gaan we met de bus naar Campo Grande om vervolgens meteen door te gaan met de bus naar Cuiaba, een rit van 12 uur. Het regende veel, dus het was een prima reisdag ;)! Via internet huren we een auto voor de dag erna (gezien de taalperikelen leek ons dat de beste optie) en rijden we in onze verlaagde golf (altijd handig door de pampas) richting Pocone om het noorden van de Pantanal aan te doen. Het noorden is een geheel andere omgeving dan het zuiden van de Pantanal; het is er onder andere omgeven met grote mooie waterlelies en andere waterbloemen.
Tijdens een avondtour zie ik een tapir, gaaf!! Verder zien we niet zo heel veel, helaas. Op zondag rijden we weer terug richting Pocone omdat we de dag erna de auto moeten inleveren. We eindigen laat in de middag in Aras eco lodge, wat een fantastische plek. Het welkom door Andre, de eigenaar, en zijn vrouw is zeer hartelijk en zo puur! Ze zijn overigens ook eigenaar van www.pantanalexplorer.com.br en staan achter wat ze doen, vol passie.
(capibara het grootste knaagdier ter wereld)
Door de enthousiaste verhalen van de gidsen, onder andere over wat ze onlangs gezien hebben aan wildlife in de buurt, besluiten we de auto 4 dagen langer te huren en nog 2 nachten te blijven om vervolgens nog naar een andere natuurpark in de buurt te rijden. We zijn erg blij dat we zijn gebleven; Eddie en de meiden hebben een puma gezien (ik lag helaas ziek in bed)! Aan het begin van de vakantie hebben we de meiden aan het werk gezet tijdens autotrips om een puma te zoeken. Als ze er 1 zouden zien, zouden ze elke dag een ijsje krijgen. Uiteraard ingezet ter afleiding tijdens de lange ritten, wanneer we ´ik zie zie wat jij niet ziet´ al 100 keer hadden gedaan. Nu is het dan zover; elke dag ijs (mits de zon schijnt en ze goed eten), wat een feest. We worden er dagelijks aan herinnerd door Jade en Jasmijn.
Ook hebben Eddie en de meiden een giantanteater gezien en Eddie heeft 2 keer de ocelot gezien, ik 1 keer. Na Eddies blije blik na het zien van de ocelot heb ik gevraagd of we avond erna nog een keer konden gaan, maar dan samen, in de hoop dat hij weer op ongeveer dezelfde plek zat, op zoek naar eten. Ook de meiden waren erbij, Jasmijn riep steeds poes poes. We hebben op ons gemak kunnen zien hoe de ocelot vis ving in de beek, een PRACHTIG schouwspel van een kwartier. Als we thuis zijn zal ik eens kijken of ik het filmpje kan plaatsen, het is echt waanzinnig.
(Ocelot)
(Reuzemiereneter)
Verder zijn er ook hier veel vogels, prachtig blauwe arars en blauw / gele araras, lopen er veel capabaris en liggen er diverse kaaimannen op de loer.
(deze vogel staat symbool voor the pantanal 1,45 groot van vleugel tot vleugel 2,10 meter)
Aangezien het slecht weer is in het park waar we eigenlijk heen wilde, zijn we uiteindelijk 4 dagen in Aras eco lodge gebleven, een thuis weg van huis. Andre, de eigenaar is meegeweest naar de dokter in Pocone, waar ik ook getest ben op dengue, ook neg.. Hij was erg behulpzaam en vriendelijk, zeer fijn!
In de nacht van 8 april vliegen we vanuit Cuiaba naar Sao Paulo om vervolgens meteen de bus te pakken naar Paraty.
Oh, Deus, se na terra houvesse um paraíso, não seria muito longe daqui! (oh God, als er een paradijs op aarde zou zijn, zou het niet ver van hier zijn!)
Paraty ligt aan een kustlijn van kleine eilandjes, met op de achtergrond jungled mountains. Eddie en de meiden hebben een boottocht gemaakt op zondag en op maandag zijn we naar Trindade gegaan, waar het strand prachtig schijnt te zijn, aldus Eddie en de meiden.
(Paraty)
(Trindade)
Na de ziekenhuisopname hebben we met z´n allen nog een boottocht gemaakt en hebben we veel mooie eilandjes gezien en lekker gezwommen in de zee. Wat een prachtige omgeving om te mogen herstellen ;). Ik doe het rustig aan terwijl Eddie en de meiden lekker spelen en druk in de weer zijn met emmer, schep, schelpen en de zee.
Iedereen bedankt voor de positieve energie en reacties!
(Met dank aan Eddie, de ramptoerist)
Maar we hebben zeker ook leuke dingen te melden :)!!!!!
Het vervolg van onze reis......
27 maart-17 april
Vanuit Santa Cruz regelen we tickets naar Quijarro en de volgende dag steken we, nog net op tijd, lopend de grens over naar Brazilie. De mensen achter ons krijgen te horen dat ze morgen de eerste zijn.....
Het is even schakelen dat het lastig is om je verstaanbaar te maken. Eddies Spaans is redelijk, ik kan het redelijk verstaan, maar ons Portuguees is belabberd. Het lijkt op elkaar, maar toch ook totaal niet. Het kost allemaal wat meer moeite maar de volgende dag zijn we op weg naar het zuiden van de Pantanal.
Het is een prachtige omgeving en de kids genieten van het zwembad bij de pousada. 1 middag gaan we paardrijden; groot feest voor de kinderen. Na een uur bedenkt Jasmijn dat ze ook voleerd genoeg is en haar eigen paardje kan rijden net als Jade :D. Jade geniet van het paardrijden en wijst in de tussentijd allerlei dieren aan die ze ziet. Mooi!!
(gordeldier)
We hebben onder andere een anaconda gezien,2 kleintjes en 1 van ongeveer 3m. Deze gele anacondas kunnen 9 meter worden en de zwarte maar liefst 11 meter.
Ook hebben we de maned wolf gezien (raar dier dat meer op een vos op stelten lijkt dan op een wolf), en de Giant Otter (ongeveer 1.80 meter en kan 32 kg wegen); lijkt qua omvang meer op een zeehond enorm.
(Giant otter, als je dubbelklikt dan zie je het nog beter)
Overal om je heen vliegen vogels, in allerlei kleuren en grootte. Ook prachtige papegaaien; als de zon erop schijnt terwijl ze vliegen komen al hun kleuren prachtig tot hun recht, je ziet ze al van ver.
Vanuit hier gaan we met de bus naar Campo Grande om vervolgens meteen door te gaan met de bus naar Cuiaba, een rit van 12 uur. Het regende veel, dus het was een prima reisdag ;)! Via internet huren we een auto voor de dag erna (gezien de taalperikelen leek ons dat de beste optie) en rijden we in onze verlaagde golf (altijd handig door de pampas) richting Pocone om het noorden van de Pantanal aan te doen. Het noorden is een geheel andere omgeving dan het zuiden van de Pantanal; het is er onder andere omgeven met grote mooie waterlelies en andere waterbloemen.
Tijdens een avondtour zie ik een tapir, gaaf!! Verder zien we niet zo heel veel, helaas. Op zondag rijden we weer terug richting Pocone omdat we de dag erna de auto moeten inleveren. We eindigen laat in de middag in Aras eco lodge, wat een fantastische plek. Het welkom door Andre, de eigenaar, en zijn vrouw is zeer hartelijk en zo puur! Ze zijn overigens ook eigenaar van www.pantanalexplorer.com.br en staan achter wat ze doen, vol passie.
(capibara het grootste knaagdier ter wereld)
Door de enthousiaste verhalen van de gidsen, onder andere over wat ze onlangs gezien hebben aan wildlife in de buurt, besluiten we de auto 4 dagen langer te huren en nog 2 nachten te blijven om vervolgens nog naar een andere natuurpark in de buurt te rijden. We zijn erg blij dat we zijn gebleven; Eddie en de meiden hebben een puma gezien (ik lag helaas ziek in bed)! Aan het begin van de vakantie hebben we de meiden aan het werk gezet tijdens autotrips om een puma te zoeken. Als ze er 1 zouden zien, zouden ze elke dag een ijsje krijgen. Uiteraard ingezet ter afleiding tijdens de lange ritten, wanneer we ´ik zie zie wat jij niet ziet´ al 100 keer hadden gedaan. Nu is het dan zover; elke dag ijs (mits de zon schijnt en ze goed eten), wat een feest. We worden er dagelijks aan herinnerd door Jade en Jasmijn.
Ook hebben Eddie en de meiden een giantanteater gezien en Eddie heeft 2 keer de ocelot gezien, ik 1 keer. Na Eddies blije blik na het zien van de ocelot heb ik gevraagd of we avond erna nog een keer konden gaan, maar dan samen, in de hoop dat hij weer op ongeveer dezelfde plek zat, op zoek naar eten. Ook de meiden waren erbij, Jasmijn riep steeds poes poes. We hebben op ons gemak kunnen zien hoe de ocelot vis ving in de beek, een PRACHTIG schouwspel van een kwartier. Als we thuis zijn zal ik eens kijken of ik het filmpje kan plaatsen, het is echt waanzinnig.
(Ocelot)
(Reuzemiereneter)
Verder zijn er ook hier veel vogels, prachtig blauwe arars en blauw / gele araras, lopen er veel capabaris en liggen er diverse kaaimannen op de loer.
(deze vogel staat symbool voor the pantanal 1,45 groot van vleugel tot vleugel 2,10 meter)
Aangezien het slecht weer is in het park waar we eigenlijk heen wilde, zijn we uiteindelijk 4 dagen in Aras eco lodge gebleven, een thuis weg van huis. Andre, de eigenaar is meegeweest naar de dokter in Pocone, waar ik ook getest ben op dengue, ook neg.. Hij was erg behulpzaam en vriendelijk, zeer fijn!
In de nacht van 8 april vliegen we vanuit Cuiaba naar Sao Paulo om vervolgens meteen de bus te pakken naar Paraty.
Oh, Deus, se na terra houvesse um paraíso, não seria muito longe daqui! (oh God, als er een paradijs op aarde zou zijn, zou het niet ver van hier zijn!)
Paraty ligt aan een kustlijn van kleine eilandjes, met op de achtergrond jungled mountains. Eddie en de meiden hebben een boottocht gemaakt op zondag en op maandag zijn we naar Trindade gegaan, waar het strand prachtig schijnt te zijn, aldus Eddie en de meiden.
(Paraty)
(Trindade)
Na de ziekenhuisopname hebben we met z´n allen nog een boottocht gemaakt en hebben we veel mooie eilandjes gezien en lekker gezwommen in de zee. Wat een prachtige omgeving om te mogen herstellen ;). Ik doe het rustig aan terwijl Eddie en de meiden lekker spelen en druk in de weer zijn met emmer, schep, schelpen en de zee.
vrijdag 26 maart 2010
Bolivia
17 maart - 26 maart
Onze investering in het begin van de trip werpt zijn vruchten duidelijk af.......als we Jade en Jasmijn vertellen dat we weer een dag in de bus ´mogen´ zitten, reageren ze allebei blij. Jade zegt verrukt met een grote glimlach: we boffen toch maar he mama, het is echt vakantie, wat een verwennerij.
De nadruk op hoe bijzonder de bus is (je ziet veel -en hoeft niet zelf te lopen-, soms kun je er zelfs je bed in maken en ´lekker´ slapen, en er zijn heel veel mensen die hier graag met de bus zouden willen reizen maar te arm zijn om het zich te veroorloven) komt ons goed van pas. We gaan op weg naar La Paz (3.660m), ook wel de hoogste hoofdstad ter wereld genoemd, echter hier zetelt alleen de regering.
(La Paz: adembenemend in vele opzichten, zowel in hoogte als qua drukte)
La Paz is een GROTE overgang van waar we de afgelopen tijd zijn geweest. Het is druk en chaotisch. Overal zijn mensen, honden en auto´s die elkaar allemaal proberen aan te duwen -letterlijk!- en er lijken geen verkeersregels te bestaan. We zien zowaar zebrapaden, maar die zijn enkel voor de sier. Of je nou jong, oud, blind of kreupel bent, in het verkeer ben je vogelvrij verklaard hier. Het is even wennen ;D.
Na een dag is het al wat meer gewend en bewegen we mee in de stroom chaos. De heksenkraampjes hebben de overhand in La Paz en overal kun je bijzondere producten voor de (witte) hekserij kopen, te koop aangeboden door vrouwen in traditionele kledij inclusief bolhoedje. De gevilde dode babylama´s staren je regelmatig aan, bizar.
Ons uiteindelijk doel is de Pampas (del Yacuma). In het regenseizoen worden de vluchten naar Rurrenbaque, van waaruit je naar de Pampas kunt, vaak afgezegd; de landingsbaan is enkel een zandstrook. Bij te veel regen is dat natuurlijk een uitdaging.....
Onze eerste poging, een vlucht voor donderdag, mislukt. We besluiten naar een kindermuseum te gaan, Toco Todo. De meiden kijken hun ogen uit: er is veel te zien en ze mogen overal aan zitten en alles uitproberen. Ledematen en ingewanden vliegen ons om de oren en de meiden verwonderen zich over de magie van magnetische krachten. Leuk! Onze meiden zijn een attractie voor de Boliviaanse kinderen die er op schoolreis zijn, er wordt heel wat gewezen en gegiebeld.
(Haaien en vissen vangen met papa)
Poging 2, vrijdagochtend, is zeer succesvol (na ruim 2 uur vertragingen, toch jammer om half 6 in de ochtend....). We zijn weer een stap dichterbij de Pampas, na enige verwondering over de aanpak op het vliegveld (we moeten zelf de bagage naar een hal óp de landingsbaan brengen, de bagage wordt op de grond gelegd, vervolgens sjouwt een mannetje alle bagage 10 meter verderop naar een deur -waar wij vlak tevoren doorheen zijn gekomen- en wordt de bagage in een autootje gehesen om vervolgens weer 10 meter verderop óp de landingsbaan te worden uitgestald op de grond......wel goed voor de werkgelegenheid overigens!).
(Overvliegende papegaaien)
We vertrekken op zaterdag naar de Pampas. Het is nog een 3 uur durende rit in de jeep alvorens we bij de rivier aankomen, maar we hebben er zin in! Onderweg zien we Nandu´s (zuidamerikaanse struisvogels) en een Honeybadger (honingdas, behoort tot de marterachtigen): het belooft een mooie trip te worden!
Jasmijn wil graag een krokodil en slangen zien, Jade wil graag een roze dolfijn zien, de missie is duidelijk.
(Onze ´huis´ kaaiman......hij bleef rond onze lodge zwemmen en sluipen)
We mogen eerst nog 2 1/2 uur op de rivier dobberen voordat we bij onze lodge zijn. Vanuit onze boot zien we al meteen een paar roze dolfijnen, geweldig! We zien tijdens ons verblijf in de Pampas diverse soorten ooievaren (ook de grootste, de Jabiru stork) en een capybara (grootste knaagdier ter wereld), papegaaien, tucans, havikken, schildpadden, kaaimannen en verschillende soorten apen waaronder howler monkeys (wat een niet te miskennen geluid maken ze toch) en squirrel monkeys, het aapje van Pipi Langkous. De meiden worden erg goed in het spotten van de apen en vogels, ze krijgen er geen genoeg van en blijven ¨hallo aap¨ roepen als ze weer apen hebben gevonden.
Na het zwemmen met de roze dolfijnen (Jade geniet met volle teug, Jasmijn vindt het water te koud.......een bubbelbad is er niets bij) gaan we in de middag Piraña vissen (jawel Makram, ik moest eerst helemaal naar Bolivia reizen om het visgebeuren een keer een kans te geven......ik blijf erbij, not my thing). Eddie vangt er 5 en Jade is zeer geconcentreerd bezig om haar prooi naar binnen te halen. Helaas zonder succes, maar ze vindt het geweldig en wil de volgende dag weer!
( Een roze dolfijn.....moeilijk vast te leggen maar prachtig om te zien!)
( Jade met een piraña voor haar snoet.....spannend, want Jade heeft net gezien dat ze erg scherpe tanden hebben.......)
Tijdens de allerlaatste minuten worden we nog verrast door een anaconda (van ongeveer 7 meter), die wegglipt in de struiken en kunnen we een vogelspin bekijken van zeer dichtbij.....ieeeeee!
De overnachting is erg basic, zoals te verwachten, en we slapen in een open slaapzaal met hier en daar een hor voor de ramen, maar even zoveel ramen zijn geheel open en onder de -open- douche word je levend opgegeten aghhhh.
Gelukkig hebben we goede muggennetten. Het is bloedheet, wat het slapen er ook niet makkelijker op maakt, maar de geluiden van alle dieren maken veel goed. Helaas wordt Eddie ziek tijdens de laatste nacht en is de terugweg erg afzien voor hem! We hebben een zeer behulpzaam, aardig en onderhoudend stel uit Londen leren kennen tijdens de trip, (princess, voor de Shrek liefhebber) Fiona en Daniel. Ze helpen waar ze kunnen en we hebben het geluk dat ze ook in goede aarde vallen bij de meiden én dat ze een halve apotheek bij zich hebben (ze reizen ongeveer een jaar rond).
Bij terugkomst in Rurrenbaque checken we in bij Hostel Safari, wat een heerlijk plek om te zijn. Een sfeervol landhuis met uitzicht op de rivier, zwembad, 2 privé verdiepingen en een prive badkamer (altijd fijn als je daar meer dan de helft van je dag doorbrengt)!! Eddie heeft anderhalve dag om bij te tanken, op woensdag vliegen we terug naar La Paz. Helaas blijkt dit niet voldoende tijd.....hij houdt niets binnen en vertoont uitdrogingsverschijnselen. Gelukkig slaat de antibioticakuur uiteindelijk aan en besluit Eddie (ik vind eigenlijk dat we een nachtje in La Paz moeten blijven zodat hij kan aansterken, maar ik heb duidelijk geen zeg in dit verhaal) dat we dezelfde dag nog doorgaan naar Santa Cruz (gezien de hoogte in La Paz en het feit dat de meiden niet zijn geacclimatiseerd). Helaas zitten alle vluchten vol en gaan we per (nacht)bus naar Santa Cruz, een rit van ongeveer 17 uur.
Onze investering in het begin van de trip werpt zijn vruchten duidelijk af.......als we Jade en Jasmijn vertellen dat we weer een dag in de bus ´mogen´ zitten, reageren ze allebei blij. Jade zegt verrukt met een grote glimlach: we boffen toch maar he mama, het is echt vakantie, wat een verwennerij.
De nadruk op hoe bijzonder de bus is (je ziet veel -en hoeft niet zelf te lopen-, soms kun je er zelfs je bed in maken en ´lekker´ slapen, en er zijn heel veel mensen die hier graag met de bus zouden willen reizen maar te arm zijn om het zich te veroorloven) komt ons goed van pas. We gaan op weg naar La Paz (3.660m), ook wel de hoogste hoofdstad ter wereld genoemd, echter hier zetelt alleen de regering.
(La Paz: adembenemend in vele opzichten, zowel in hoogte als qua drukte)
La Paz is een GROTE overgang van waar we de afgelopen tijd zijn geweest. Het is druk en chaotisch. Overal zijn mensen, honden en auto´s die elkaar allemaal proberen aan te duwen -letterlijk!- en er lijken geen verkeersregels te bestaan. We zien zowaar zebrapaden, maar die zijn enkel voor de sier. Of je nou jong, oud, blind of kreupel bent, in het verkeer ben je vogelvrij verklaard hier. Het is even wennen ;D.
Na een dag is het al wat meer gewend en bewegen we mee in de stroom chaos. De heksenkraampjes hebben de overhand in La Paz en overal kun je bijzondere producten voor de (witte) hekserij kopen, te koop aangeboden door vrouwen in traditionele kledij inclusief bolhoedje. De gevilde dode babylama´s staren je regelmatig aan, bizar.
Ons uiteindelijk doel is de Pampas (del Yacuma). In het regenseizoen worden de vluchten naar Rurrenbaque, van waaruit je naar de Pampas kunt, vaak afgezegd; de landingsbaan is enkel een zandstrook. Bij te veel regen is dat natuurlijk een uitdaging.....
Onze eerste poging, een vlucht voor donderdag, mislukt. We besluiten naar een kindermuseum te gaan, Toco Todo. De meiden kijken hun ogen uit: er is veel te zien en ze mogen overal aan zitten en alles uitproberen. Ledematen en ingewanden vliegen ons om de oren en de meiden verwonderen zich over de magie van magnetische krachten. Leuk! Onze meiden zijn een attractie voor de Boliviaanse kinderen die er op schoolreis zijn, er wordt heel wat gewezen en gegiebeld.
(Haaien en vissen vangen met papa)
Poging 2, vrijdagochtend, is zeer succesvol (na ruim 2 uur vertragingen, toch jammer om half 6 in de ochtend....). We zijn weer een stap dichterbij de Pampas, na enige verwondering over de aanpak op het vliegveld (we moeten zelf de bagage naar een hal óp de landingsbaan brengen, de bagage wordt op de grond gelegd, vervolgens sjouwt een mannetje alle bagage 10 meter verderop naar een deur -waar wij vlak tevoren doorheen zijn gekomen- en wordt de bagage in een autootje gehesen om vervolgens weer 10 meter verderop óp de landingsbaan te worden uitgestald op de grond......wel goed voor de werkgelegenheid overigens!).
(Overvliegende papegaaien)
We vertrekken op zaterdag naar de Pampas. Het is nog een 3 uur durende rit in de jeep alvorens we bij de rivier aankomen, maar we hebben er zin in! Onderweg zien we Nandu´s (zuidamerikaanse struisvogels) en een Honeybadger (honingdas, behoort tot de marterachtigen): het belooft een mooie trip te worden!
Jasmijn wil graag een krokodil en slangen zien, Jade wil graag een roze dolfijn zien, de missie is duidelijk.
(Onze ´huis´ kaaiman......hij bleef rond onze lodge zwemmen en sluipen)
We mogen eerst nog 2 1/2 uur op de rivier dobberen voordat we bij onze lodge zijn. Vanuit onze boot zien we al meteen een paar roze dolfijnen, geweldig! We zien tijdens ons verblijf in de Pampas diverse soorten ooievaren (ook de grootste, de Jabiru stork) en een capybara (grootste knaagdier ter wereld), papegaaien, tucans, havikken, schildpadden, kaaimannen en verschillende soorten apen waaronder howler monkeys (wat een niet te miskennen geluid maken ze toch) en squirrel monkeys, het aapje van Pipi Langkous. De meiden worden erg goed in het spotten van de apen en vogels, ze krijgen er geen genoeg van en blijven ¨hallo aap¨ roepen als ze weer apen hebben gevonden.
Na het zwemmen met de roze dolfijnen (Jade geniet met volle teug, Jasmijn vindt het water te koud.......een bubbelbad is er niets bij) gaan we in de middag Piraña vissen (jawel Makram, ik moest eerst helemaal naar Bolivia reizen om het visgebeuren een keer een kans te geven......ik blijf erbij, not my thing). Eddie vangt er 5 en Jade is zeer geconcentreerd bezig om haar prooi naar binnen te halen. Helaas zonder succes, maar ze vindt het geweldig en wil de volgende dag weer!
( Een roze dolfijn.....moeilijk vast te leggen maar prachtig om te zien!)
( Jade met een piraña voor haar snoet.....spannend, want Jade heeft net gezien dat ze erg scherpe tanden hebben.......)
Tijdens de allerlaatste minuten worden we nog verrast door een anaconda (van ongeveer 7 meter), die wegglipt in de struiken en kunnen we een vogelspin bekijken van zeer dichtbij.....ieeeeee!
De overnachting is erg basic, zoals te verwachten, en we slapen in een open slaapzaal met hier en daar een hor voor de ramen, maar even zoveel ramen zijn geheel open en onder de -open- douche word je levend opgegeten aghhhh.
Gelukkig hebben we goede muggennetten. Het is bloedheet, wat het slapen er ook niet makkelijker op maakt, maar de geluiden van alle dieren maken veel goed. Helaas wordt Eddie ziek tijdens de laatste nacht en is de terugweg erg afzien voor hem! We hebben een zeer behulpzaam, aardig en onderhoudend stel uit Londen leren kennen tijdens de trip, (princess, voor de Shrek liefhebber) Fiona en Daniel. Ze helpen waar ze kunnen en we hebben het geluk dat ze ook in goede aarde vallen bij de meiden én dat ze een halve apotheek bij zich hebben (ze reizen ongeveer een jaar rond).
Bij terugkomst in Rurrenbaque checken we in bij Hostel Safari, wat een heerlijk plek om te zijn. Een sfeervol landhuis met uitzicht op de rivier, zwembad, 2 privé verdiepingen en een prive badkamer (altijd fijn als je daar meer dan de helft van je dag doorbrengt)!! Eddie heeft anderhalve dag om bij te tanken, op woensdag vliegen we terug naar La Paz. Helaas blijkt dit niet voldoende tijd.....hij houdt niets binnen en vertoont uitdrogingsverschijnselen. Gelukkig slaat de antibioticakuur uiteindelijk aan en besluit Eddie (ik vind eigenlijk dat we een nachtje in La Paz moeten blijven zodat hij kan aansterken, maar ik heb duidelijk geen zeg in dit verhaal) dat we dezelfde dag nog doorgaan naar Santa Cruz (gezien de hoogte in La Paz en het feit dat de meiden niet zijn geacclimatiseerd). Helaas zitten alle vluchten vol en gaan we per (nacht)bus naar Santa Cruz, een rit van ongeveer 17 uur.
donderdag 18 maart 2010
Chili
13 - 16 maart Putre en Arica
Om te beginnen, leuk om jullie reacties te lezen!! Zo blijven wij ook een beetje bij ;), thnx.
We komen om 7 uur in de ochtend aan in Arica. We willen meteen door naar Putre, ook i.v.m. de hoogte in Arica (het is jammer om de opgedane hoogte te verliezen door langer dan nodig aan het strand te blijven......we willen nl. Putre en omgeving graag zien, 3.500 meter hoogte), dus huren we een auto en vertrekken weer richting de bergen. Het is ongeveer 3 uur rijden naar Putre, door een prachtige omgeving. Putre is een klein dorpje waar het toerisme nog niet heeft toegeslagen. Als we in de middag wat willen eten moeten we goed ons best doen om een restaurantje te vinden; vervolgens blijkt de deur dicht. We kloppen aan en zijn nadat ze ons zien van harte welkom. We hebben een erg fijne hostal gevonden (www.terracelodge.com), met goede service, een vriendelijke Italiaanse gastheer, warme douches, de allerlekkerste bedden tot nu toe en gordijnen. Bij de andere hostels en hotels zijn de gordijnen of zo doorzichtig als water of 5 cm. te kort, aan alle kanten. Heerlijk genieten dus hier, super!
De volgende ochtend gaan we verder omhoog, richting de vulkanen (de tweeling Payachata 6350 meter en 6240 meter). We zien enorm veel lama's, apaka's (hun wol verslaat qua prijs zelfs kasmier en is daarmee de duurste van de wereld), guanaco's, vincuna's (die enkel boven de 4.000 meter voorkomen) en vliegende konijnen (zoals ze door de meiden zijn gedoopt aangezien ze vliegen van rots naar rots -ze lijken in hun springen op kangaroes en spiderman-, maar ze lijken ook op konijnen, met een langere staart).
Een lama is zelfs in onze auto op zoek naar lekkers.......Jade ziet het allemaal met verschrikte ogen gebeuren en krijgt vervolgens de slappe lach.
(Gelukkig was het raam het enige wat hij raakte....groene spuug als souvenier achterlatend)
(Een 'vliegend konijn')
We rijden helemaal door tot aan Laguna Chungara, 4.600 meter waar flamingo's in staan. Op weg erheen stoppen we in Parinacota, een klein dorpje met een prachtig authentieke kerk uit de 18e eeuw. Een turquoise blauwe deur, die erg afsteekt tegen de verder geheel witte gevel met hier en daar rode accenten, heet je welkom.
Eddie krijgt geen genoeg van de vulkanen en heeft de drang ze te bedwingen. Gelukkig hebben we geen tijd ;D en rijden we verder. We wachten op de zonsondergang en zien de vulkanen verkleuren van wit naar goud, naar roze naar paars. Mooi!!!!!!!!
(terwijl Eddie geniet van de vulkanen, geniet ik aan de andere kant van de zonsondergang)
In Arica gaan we naar het strand om de zeeleeuwen te zien. Jasmijn schrikt enorm en komt bijna los van de grond als 1 van hen hoest....de stukjes visgraat vliegen door de lucht. De pelikanen zitten gemoedelijk op een huisje boven de zee, met als uitzicht de honderden vissersbootjes.
In de avond lopen we op het strand om van de zonsondergang te genieten. We zien naast ons in de palmbomen gieren met vuurrode koppen, een bizar gezicht. Jade en Jasmijn zoeken schelpen op het strand, binnen de kortste keren zijn de zakken rijkelijk gevuld met de allermooiste schatten: we horen de meiden van een afstand al aan komen :D.
Vanaf hier gaat onze reis morgen verder naar La Paz, Bolivia.
Abonneren op:
Posts (Atom)
