Chili

9 - 12 maart Rara, waar zijn we?

- 1 mm regen in 10 jaar

- in Valle de la Muerte (de dode vallei), een vallei 4 km. verderop, is er nog nooit regen gevallen en groeit, bloeit en leeft er niets

- tussen 11.00 en 16.30 uur is het buiten bijna niet uit te houden
- de huid van de lippen, hakken en tenen barsten open

- en er is een chronisch tekort aan water......

oftewel, we zijn in de droogste woestijn ter wereld, de Atacama woestijn te Chili!

Vanuit Bolivia gaan we met de bus de grens over naar Chili en genieten van het prachtige uitzicht; vanaf 4200 meter duiken we in 1 rechte lijn naar 2400 meter. We kijken neer op een kleurenpalet die gevormd wordt door de droogste woestijn ter wereld, zoutvlakten, oases en turquoise gekleurde meren (die kleine vlekken lijken in deze enorme woestijn). In deze bizarre omstandigheden is een oase ontstaan waar wij uiteindelijk verblijven.......San Pedro de Atacama!

San Pedro is een klein stadje met enkel zandstraten en kleine, lage gebouwen. In de vroege ochtend en vanaf de namiddag is het heerlijk rondstruinen.

(Struinen door de straten van San Pedro)

We besluiten naar de zoutvlakten te gaan en naar Lago Cejar. Uiteraard willen de meiden ook hier ´gekke´ foto´s maken, dus we gaan er nog een keer voor ;). Jade vindt het erg leuk om foto´s te maken. Ze vraagt regelmatig of ze ergens een foto van mag maken en gaat er dan ook echt voor staan. Ze geniet zichtbaar als een foto mooi is gelukt!

(Ik ben net zo sterk als Mega Mindy!)

Vervolgens gaan we naar Lago Cejar, het zoute meer. Je blijft drijven door het hoge gehalte zout en zwemmen is dan ook erg lastig aangezien je lijf omhoog wordt geduwd......lekker dobberen dan maar.

In de avond gaat Eddie sterren kijken bij een Franse astronoom (ja Angela, ik moet meteen aan jou en Paul denken hahahaha). De sterrenhemel is prachtig!

(Saturnus)

De volgende dag gaat Eddie zandsurfen in Valle de la Muerte, wij gaan mee voor morele ondersteuning. Het is hard werken: eerst helemaal naar boven lopen met de surfplank, in de zinderende hitte, om vervolgens onder dezelfde hete zon naar beneden te suizen. De meiden volgen Eddie nauwgelet, wat gaat papa toch doen?! De eerste keren gaan erg goed........

Sandboarding is a religion, don´t be fooled by others ;)

Om vervolgens toch wat zand te happen!

(Uitzicht vanaf de zandduin waar Eddie vanaf surfde)

Vervolgens gaan we naar Valle da la Luna, de Maanvallei. Het is nog een behoorlijk stijle hike omhoog.....Jasmijn hangt op mijn buik, maar Jade klimt helemaal alleen naar boven. Ze moet af en toe flink door zetten, en zich over angsten heenzetten, maar staat uiteindelijk aan de top!!!

De beloofde chips wordt op de top verorberd.
Het uitzicht is mooi en het doet inderdaad aan de maan denken. We zien de zon ondergaan en lopen dan terug naar auto.....de meiden slapen binnen 2 minuten.

In Chili zien we veel lama´s en vincuña´s.........de meiden blijven het leuk vinden.

(Ze doen het hier rustig aan....1 stoot per min.)